Зал іші жым-жырт. Мінбеде біреу шашын жұлғылап, айқайлап тұр. Ара-тұра жұдырығымен қақ маңдайын ұрғылап қояды.
– Ау, ағайындар-ау, туысқандар! Біз енді бәріміз де қағаз «кеміретін» болғандықтан, қанымыз бір туыс болмағанымен, рухани туыспыз ғой. Бірақ, бізді – сатириктерді Жазушылар одағы үнемі...
Соңғы жазбалар
